استفاده از فناوري‌هاي بهينه‌سازي در عملکرد مخزن يک ايده جديد نيست و تاكنون فنون گوناگوني براي بهبود ظرفيت بهره‌وري عملکرد مخزن بکار گرفته شده‌اند. قاعده کلي در اين روش‌هاي بهينه¬سازي،‏ تعيين مقادير متغيرهاي تصميم براي حداقل يا حداکثر کردن تابع هدف است که يک سري محدوديت دارد. به عنوان هدف اصلي؛ در اين مقاله،‏ با تركيب الگوريتم ژنتيك و منطق فازي،‏ هيدروگراف خروجي بهينه،‏ بر اساس هيدروگراف ورودي به مخزن سد کارون 3 تعيين شده است. بدين طريق كه،‏ از الگوريتم ژنتيک براي يافتن پارامترهاي بهينه در روش سوگنو منطق فازي استفاده شده است. تابع هدف در اين مسأله به صورت مجموعه اي از اهداف مختلف کنترل سيل مانند؛ حداقل کردن پيک خروجي،‏ حداقل سازي خرابي پايين دست،‏ ذخيره سيلاب‌ها،‏ و نگهداري سطح نهايي آب نزديک به ذخيره مطلوب براي رفع نياز آبي در آينده،‏ و نظاير آن منظور شده است. مثلاً پيک سيلاب خروجي برآورد شده در اين روش نسبت به نتايج دو تحقيق قبلي به ميزان 7‎/13 و 8 درصد کاهش داشته و برابر 12600 مترمکعب بر ثانيه تخمين زده شده است. همچنين مقايسه اعداد بيانگر آن است که حداکثر بالاآمدگي سطح آب نسبت به دو تحقيق ديگر در حدود يک متر کمتر است. علاوه بر اين،‏ حداكثر تغييرات دبي خروجي درمقايسه با تحقيقات قبلي به ترتيب حدود 66 و 65 درصد کاهش يافته است